Drzewołazy to niesłychanie piękne żaby należące gromady płazów i rodziny drzewołazowatych. Zamieszkują głównie Amerykę Południową i Środkową. Występują w lasach tropikalnych Boliwii, Brazylii, Ekwadoru, Gujany, Hawajów, Kolumbii, Kostaryki, Nikaragui, Panamy, Peru i Wenezueli. Za swoje siedliska wybierają nizinne wilgotne lasy deszczowe, wysokie partie zwrotnikowych i podzwrotnikowych zarośli, wilgotne tereny górskie, mokradła słodkowodne, tereny przyrzeczne. Sezonowo niektóre gatunki spotykane są na zalewowych terenach trawiastych, polach uprawnych, plantacjach, ogrodach ale również na wilgotnych terenach sawannowych. Drzewołazowate zwykle bytują na poziomie lub w pobliżu gruntu, ale potrafią wspinać się na drzewa nawet do wysokości 10 m.


Co jest niezwykłego w tych stosunkowo niewielkich płazach. Większość drzewołazowatych osiąga bardzo niewielkie rozmiary, czasem dorosłe osobniki są mniejsze niż 1,5 cm długości. Jedynie kilka gatunków osiąga 6 cm. Ważą natomiast około 2 – 7 g.

Autor: Pixeltoo [Public domain], Wikimedia Commons

Żaby te są wyjątkowo piękne w swym ubarwieniu a przy tym wybitnie toksyczne dla drapieżników. Niektóre gatunki drzewołazowatych wykształciły wewnątrzgatunkowy polimorfizm ubarwienia, który pojawił się 6 tys. lat temu. Zróżnicowane ubarwienie było w przeszłości przyczyną brania pojedynczego gatunku za kilka odrębnych, a wśród taksonomów cały czas panują kontrowersje

Jaskrawe ubarwienie jest pewnego rodzaju informacją – znakiem ostrzegawczym dla potencjalnych wrogów. Intensywność kolorów na skórze drzewołazowatych jest związana z poziomem alkaloidów działających często jako trucizny. Trujące związki wydzielane są głownie z gruczołów skórnych. Nie wszystkie gatunki drzewołazów są jednakowo trujące. Do najbardziej toksycznych należą żaby z rodzaju Dendrobates, do których zalicza się drzewołaz złocisty i drzewołaz niebieski. Istnieje teoria, że drzewołazowate nie syntezują toksyn samodzielnie, lecz czerpią potrzebne związki chemiczne ze stawonogów (mrówki, stonogi, roztocza), którymi się żywią i może dlatego osobniki trzymane w niewoli wydzielają znacznie mniejsze ilości toksyn.

Autor: Esteban Alzate (http://calphotos.berkeley.edu) [CC BY-SA 2.5 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5) lub CC BY-SA 2.5 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5)], Wikimedia Commons

Wydzieliny drzewołazowatych mogą się okazać źródłem miorelaksantów, stymulantów serca i środków hamujących apetyt. Substancje chemiczne wyekstrahowane ze skóry żaby Epipedobates tricolor mogą zostać wykorzystane w medycynie. Jedna z tych substancji – epibatydyna ma właściwości przeciwbólowe 200 razy silniejsze od morfiny, niestety, zawiera jednak nieakceptowalne dla medycyny efekty uboczne, związane z układem pokarmowym człowieka.

Ciekawostka – Za najbardziej trującego płaza na świecie uważa się liściołaza żółtego (Phyllobates terribilis) zwanego też straszliwym, który produkuje truciznę w ilości wystarczającej do zabicia 20 ludzi lub około  10 000 myszy.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj