Dla kogo szpic miniaturowy? Charakter i usposobienie psów tej rasy.

Od paru lat w Europie i na świecie mamy modę na psy małych ras. Wśród uważanych za najatrakcyjniejsze są m.in. Yorki, Chihuahua i szpice miniaturowe. Szpic miniaturowy jest szczególnie ceniony, gdyż bardzo przywiązuje się do właściciela, nie wymaga długich spacerów i może mieszkać w małym mieszkaniu. Do tego ma piękną puszystą sierść, którą można fajnie przystrzygać, formując pieska na pluszowego misia. Warto dowiedzieć się więcej, dla kogo pasuje szpic miniaturowy oraz jaki jest charakter i usposobienie psów tej rasy.

Szpic miniaturowy zwany też szpic mały i pomeranian.

Jest to rasa psów należąca wg klasyfikacji FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) do grupy V szpice i sekcji 4 psy pierwotne (szpice europejskie), nr wzorca 97. Natomiast Amerykański Klub Kynologiczny AKC (American Kennel Club) psy te zalicza do grupy ras Toy, czyli najmniejszych ras wśród ras miniaturowych.

Szpic miniaturowy jest typowym psem do towarzystwa.

Rasę tę zaleca się głównie dla domatorów, ludzi ekstrawaganckich z dobrym gustem, pragnących mieć zwierzątko nie wymagające dużego zachodu. I jest to w rzeczy samej prawdą, gdyż szpic miniaturowy nie musi odbywać długich i wyczerpujących spacerów, ani nie wymaga codziennie wielkiej porcji jedzenia. Mimo niewielkich wymogów co do ruchu, to również bardziej energiczni właściciele mogą wraz z nim uprawiać przynajmniej niektóre psie sporty, jak np. agility, obedience, czy taniec z psem. Szpic miniatura ma bowiem żywy charakter, jest ruchliwy i lubi zabawę. Dostosuje się przy tym do gustu każdego potencjalnego właściciela. Rasa ta będzie więc dobra dla osób starszych, jak i młodych zapracowanych, czy też lubiących spacery i zabawy. Pies ten również łatwo adaptuje sie do każdych warunków, może więc mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w niewielkim mieszkanku w mieście.

Szpice miniaturowe to także psy jednego pana.

Bardzo przywiązują się do jednego, konkretnego opiekuna. Dlatego źle znoszą odrzucenie i rozłąkę. Są przy tym jednak serdeczne także wobec innych domowników. Wobec obcych są za to nieufne. Ich wielka czujność i szczekliwość zmusza je do sygnalizacji wszelkich szmerów przy drzwiach. Z powodu filigranowych rozmiarów nie nadają się jednak na stróża domu.

Mając długą, delikatną i puszystą sierść.

Szpice miniaturowe wymagają większego zachodu pielęgnacyjnego. Trzeba je regularnie wyczesywać i trymować. Za to nie ma problemu w domu z utrzymaniem czystości po nich, bo nie zrzucają obficie sierści jak inne rasy psów. Linieją krótko i tylko wiosną oraz jesienią.

Szpice miniaturowe mają też nieco trudny charakter.

Uchodzą za nieco krnąbrne, uparte i niesforne. Często nie można nad nimi zapanować. Wszystko przez to, że są dumne i niezależne. Lubią mieć własne zdanie, choć nie są złośliwe. Śmieszne jest przy tym, że te małe pieski nie uważają siebie wcale za mikre! Są za to odważne i pewne siebie. Zwykle co prawda okazują się towarzyskie i przyjazne wobec innych zwierząt, w tym psów. Jednak czasem pokazują zęby. Trzeba też uważać, by duże psy nie zrobiły im niechcący krzywdy.

Wybierając szpica trzeba też wiedzieć.

Że psy te nie lubią ciągłych zmian w ustalonym porządku dnia i wielu różnych, obcych osób w swoim otoczeniu. Ich zaletą jest za to brak skłonności do gonienia i polowania na drobne zwierzęta oraz odporność na choroby. Mogą źle znosić tylko upały i nasłonecznienie. Dlatego latem trzeba im zapewnić chłodny cień. Pieski te są ponadto długowieczne i dobrze dogadują się ze starszymi dziećmi. Ze względu na ich mikrą wielkość, małe dzieci mogą robić im krzywdę.