Wiele mniejszych psów, jak na przykład teriery, nie jest tak delikatnych, jak mogłoby się wydawać. Hodowane pierwotnie jako psy myśliwskie są wytrzymałe, niewybredne i wesołe. Czymś zupełnie odmiennym są psy hodowane specjalnie dla swych niewielkich rozmiarów.


Małe rasy kształtuje się poprzez hodowlę selektywną, więc nie zawsze można uniknąć pojawienia się wad wrodzonych, takich jak nienaturalnie krótkie nogi, wyłupiaste oczy czy zniekształcenia niektórych kości.

Choć małe psy wyglądają słodko i potrafią bardzo przywiązywać się do właścicieli, to jednak z reguły łatwo się złoszczą a wobec obcych mogą być agresywne. Ta ostatnia cecha sprawia jednak, że są użytecznymi stróżami. Niestety, nie zawsze nadają się na psy rodzinne. Kiedy spokojne duże rasy psów zaskakująco dobrze radzą sobie z dziećmi, to spokojniejsze psy małych odmian głównie nadają się do roli rozpieszczonych pupilków w naszych mieszkaniach.

W dawnych czasach posiadanie małych psów było przywilejem władców i bogaczy. Królowie, księżniczki i damy przez wieki, od starożytnych Chin i Japonii po dwory Europy miały swych ulubieńców, których pieściły na kolanach, nosiły ze sobą w rękawach lub zawieszały w specjalnych kieszonkach na szyi – prawie jak ozdoby. Ponieważ pieski te były traktowane jak modne dodatki, nic dziwnego, że miniaturki i „salonowce” są w większości najładniejsze. Wiele z nich przypomina kłębuszki puchu z pięknie wyczesanymi włosami związanymi kokardką czy wręcz pluszowe zabawki.

Małe psy są tańsze w utrzymaniu i potrzebują mniej ruchu – choć niektóre odmiany wymagają go zaskakująco dużo w stosunku do swoich rozmiarów. Natomiast, jeżeli chodzi o pielęgnację, małe rasy psów szczególnie te długowłose, bywają bardzo pracochłonne w hodowli.

lhasa apso

Autor: Lcfrederico [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) lub CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)], źródło: Wikimedia Commons

Dekoracyjny lhasa apso (powyżej) wymaga codziennego czesania dla utrzymania dobrej kondycji. Psy te, z Tybetu, trafiły na wyspy dzięki brytyjskiemu pułkownikowi i urzędnikowi Baleyowi, który w 1928 roku przywiózł z sobą do rodzinnych stron kilka sztuk psów tej rasy. Lhasa apso jest psem odważnym o przyjacielskim, stanowczym charakterze. Inteligentny i pełen życia jest jednak dość podejrzliwy wobec obcych.


Shi-tsu

To inny z tych ślicznych kłębuszków o sierści, którą trzeba utrzymywać w idealnym stanie. Te długowłose rasy mają dalekowschodni wygląd i wiele z nich pochodzi z Chin lub Tybetu. Shih tsu jest psem niezależnym, inteligentnym, towarzyskim i wesołym. Nie przejawia skłonności do włóczęgostwa. Lubi spacery i zabawy ruchowe z udziałem innych domowników.

Papillon

Autor: kazu end (Flickr: [1]) [CC BY 2.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/2.0)], Wikimedia Commons

Elegancki papillon to wytwór renesansowych dworów Italii. Jego sylwetka zdradza przodków – spaniele, lecz ze swymi dużymi, pokrytymi długim włosem uszami i żwawym usposobieniem, piesek ten jest arystokratą w każdym calu. Odmiana zwana phalene czyli „ćma”, ma uszy zwisające ku mordce, podczas gdy papillon „motyl” – ma uszy stojące. Uroczy charakter tej odmiany – łagodny, czuły lecz również żywy i wesoły sprawiał, że przez całe wieki należała ona do najbardziej kochanych.

Istnieją miniaturowe wersje takich popularnych ras jak pudel oraz galeria gładko-, ostro-, i długowłosych jamników miniaturowych. pinczer miniaturowy mimo swego małego wzrostu, jest czujnym i inteligentnym stróżem.

Pudel

Autor: Pleple2000 [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html), CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/) lub CC BY-SA 2.5 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5)], źródło: Wikimedia Commons

Dawniej pudle nie były rozpieszczanymi „salonowcami” jak obecnie, lecz psami myśliwskimi i aportującymi z wody. Aktualnie swój komiczny wygląd zawdzięczają głównie fryzurze. Początkowo strzyżenie miało ułatwić im pływanie. Obecnie istnieje odmiana pudla z „dreadkockami”, zwana pudlem sznurowatym. Pudel miniaturowy to aktywny, żywy, wręcz ciekawski pies, potrzebujący ciągłego kontaktu z człowiekiem.


Jamnik

Autor: Lilly M [CC BY-SA 2.5 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5)], źródło: Wikimedia Commons

Miniaturki jamników istnieją w trzech wersjach: długowłosa (po lewej), gładkowłosa i szorstkowłosa. Dawniej używano jamników do polowań na borsuki, bowiem ich długi tułów i krótkie nogi pozwalały in wśliznąć się w najmniejsze nory i wypłoszyć albo wyciągnąć borsuka na powierzchnię. Te małe i wesołe psy mogą dać swoim właścicielom wiele radości, lecz czasem bywają uparte.

Pinczer

Autor: Sebastian Wallin.Sebastian Wallin.Sebwal [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) lub CC BY 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)], źródło: Wikimedia Commons

Pinczer miniaturowy, Bardziej znany pod potocznymi nazwami ratler lub ratlerek. Rasa pochodzi z Niemiec, wychodowana jako zminiaturyzowana odmiana pinczera średniego bez oznak karłowatości, takich jak rachityczny wygląd, okrągła głowa lub wyłupiaste oczy. Psy te pochodzą z rodziny terierów lecz stanowią oddzielną rasę. Pinczer miniaturowy jest psem do towarzystwa, wykorzystywany jest także jako pies pilnujący, ma żywy temperament , jest odważny, bystry i spostrzegawczy. Może być hodowany w małych mieszkaniach.

Pekińczyk

Pekińczyki są z pewnością egzotyczne – cechuje je gęsty, obfity włos, pióra na uszach, nogach i ogonie. W szerokiej głowie o ciemnej, płaskiej kufie, dominują duże, błyszczące oczy. jako, że przez wieki hodowane byłe wyłącznie na dworze chińskich cesarzy, jeszcze i teraz cenią życie w bezwstydnym luksusie i wolą raczej siedzieć i dawać się rozpieszczać, niż zakosztować ruch w jakiejkolwiek formie.

C.D.N.

4 KOMENTARZE

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj