Szpic miniaturowy – pomeranian, nazwę swoją zawdzięcza Pomorzu tj. polsko-niemieckiemu wybrzeżu Bałtyku. Hodowla tej rasy rozwijała się właśnie w tym regionie, jednak nie był on miajscem pierwotnej hodowli pomeraniana. Podobno, przodkowie tej rasy psów na tereny Pomorza przybyli ze Skandynawii razem z wożnicami. Ale to tylko jedna z teorii.


Szpic miniaturowy wywodzi się od pierwotnych ras dużych szpiców, które pracowały w trudnych warunkach arktycznego klimatu jako pasterze owiec. Jako pierwszy, uznał szpica miniaturowego za odrębną rasę angielski Kannel Club pod koniec XIX wieku. Rasa ta stała się bardzo popularna w Anglii odkąd w 1888 roku sama Królowa Wiktoria zajęła się hodowlą tych małych szpiców.

Szpic miniaturowy należy do grupy szpiców i psów pierwotnych, typu lisowate. Jest malenki – wielkości psa ozdobnego ( jego wysokość to 13 – 22 cm a waga: 1,9 – 3.5 kg.). Ma klinowatą głowę, stosunkowo krótki, zakończony nosem pysk, migdałowate ciemne oczy osadzone tuż nad pyskiem, małe sterczące uszy umieszczone na szczycie głowy a pierzasty ogon ułożony płasko na zadzie wieńczy sylwetkę.

Sierść pomeraniana składa się z włosa okrywowego i podszerstka. Włos oktywowy jest prosty i szorstki, podszerstek natomiast – gruby miękki i krótki. Wokół szyi sierść formuje się w sporą kryzę a na klatce piersiowej, w żabot. Najwcześniejsze szpice miniaturowe były umaszczone biało, brązowo lub czarno ( czarne psy wprowadziła do hodowli Królowa Wiktoria). Obecnie psy tej rasy występują w wielu innych odmianach kolorystycznych, takich jak czerwona, pomarańczowa, kremowa, niebieska, pręgowana, cętkowana i wielu innych.


Pomeranian – ten malutki, uroczy, sprawiający wrażenie niewinnego i delikatnego pieska ozdobnego jest w rzeczywistości psem dumnym, inteligentnym i bardzo energicznym. Ma wrodzoną czujność, aktywność i ciekawość otoczenia. Należy do najbardziej niezależnych ras miniaturowych z dominującą osobowością, to też wymaga bardzo zdecydowanego i konsekwentnego lecz łagodnego opiekuna. Przy odpowiednim wychowaniu i prowadzeniu, staje się wspaniałym psem chętnym do nauki, pełnym uczuć towarzyszem rodziny, oddanym i lojalnym w stosunku do swych opiekunów przyjacielem.

Jednak – UWAGA – podobnie jak inne miniaturowe rasy i pomeranian może paść ofiarą tzw. syndromu małego psa. Dzieje się tak najczęściej wtedy, gdy nie stawia się pupilowi żadnych granic. Zwierzę zaczyna uważać się za lidera ”ludzkiego stada”. Pojawiają się zaburzenia zachowania jak np. nerwowość, agresja, lęk separacyjny. Pies może atakować większe psy, okazywać dystans i agresję wobec obcych, co objawia się nadmiernym szczekaniem, warczeniem a nawet gryzieniem. Poza tym, z uwagi na silne poczucie niezależności i dominujący charakter tego małego pieska, rasa ta nie jest zalecana dla domu, gdzie są małe dzieci.

Najczęstsze choroby jakie dotykają szpica miniaturowego to: zwichnięcia rzepki, załamanie tchawicy, niedoczynność tarczycy, infekcje skórne, łysienie z przebarwieniem skóry, zburzenia gospodarki hormonalnej.

Ciekawostki:

  • Husky syberyjski, akita, alaskan malamut oraz samojed to rasy psów blisko spokrewnionych z pomeranianem.
  • Szpice miniaturowe to jedna n najbardziej kolorowych ras na świecie. AKC wymienia aż 23 warianty kolorystyczne i wzory.
  • Michał Anioł, Maria Antonina i Amadeusz Mozart byli jednymi z najbardziej znanych właścicieli szpica miniaturowego.
  • Najsławniejszy pies świata. Charakterystycznie krótko przystrzyżony szpic miniaturowy Boo, określany jako World’s Cutest Dog, stał się maskotką całego świata dzięki swojemu profilowi na facebook-u.

Przeczytaj jeszcze:

Szpic miniaturowy pielęgnacja
Dla kogo szpic miniaturowy? Charakter i usposobienie psów tej rasy.

1 KOMENTARZ

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj